Jak dobrze słyszy pies?

Słuch jest niezwykle ważnym i dobrze rozwiniętym zmysłem u psów. Górna granica częstotliwości dźwięków odbieranych przez ucho psa wynosi ok 40 000 Hz i jest dwukrotnie wyższa niż u ludzi. Psy potrafią także rozpoznawać  dźwięki różniące się o 12 Hz oraz wychwytywać różnice w wysokości dźwięku sięgające 1/8 tonu. Dodatkowo psy posiadają słuch absolutny, czyli mają zdolność zapamiętywania bezwzględnej wysokości tonu bez porównywania go z innymi tonami. Taką umiejętność ma tylko 0,1% ludzi.

Co zrobić gdy substancja chemiczna dostanie się do oczu?

Substancje chemiczne po dostaniu się w okolicę oczu zwierząt wywołują groźne obrażenia, których nasilenie zależy przede wszystkim od rodzaju substancji i czasu jej działania. Najgroźniejsze są kwasy i zasady, natomiast w przypadku zwierząt najczęściej zdarzają się zanieczyszczenia środkami czystości ( mydła, szampony), pestycydami ( opryski na polach ), aerozolami lub gazem pieprzowym. Spotyka się także obrażenia spowodowane zakropleniem do worka spojówkowego substancji niebędącej lekiem do oczu np. preparatem do czyszczenia uszu. Najczęstszymi objawami uszkodzeń chemicznych oczu są: ból, mrużenie oczu, obrzęk i zaczerwienienie powiek oraz spojówek, zmiana wyglądu rogówki, pocieranie okolicy oczu  łapami, silne łzawienie oraz światłowstręt. Obrażenia chemiczne gałki ocznej i jej okolic należą do przypadków nagłych i zawsze wymagają pomocy lekarza weterynarii. Przed dotarciem do placówki weterynaryjnej worki spojówkowe należy intensywnie przepłukiwać solą fizjologiczną, płynem do soczewek lub w ostateczności zwykłą wodą. Zwierzęciu można podać lek przeciwbólowy ( przeznaczony dla psa lub kota lub lek ludzki po konsultacji z lekarzem weterynarii). Na powieki można stosować zimne okłady z ręcznika zmoczonego w chłodnej wodzie, mrożonek lub kostek lodu owiniętych w ręcznik.

Jak długo pies powinnien spać?

Czas spędzony na "drzemkach" zależy od psa - jego aktywności, wieku  i osobowości. Sumując dłuższe i krótsze okresy snu, większości psów zajmuje on około czternastu godzin dziennie. Ilość snu, którego potrzebuje zwierzę  zależy od  gatunku. Konie i krowy mogą spać tylko trzy lub cztery godziny na dobę, ponieważ dużo czasu zajmuje im zjedzenie wystarczającej ilości pożywienia, aby zaspokoić swoje potrzeby energetyczne. Natomiast nietoperze i oposy mogą spać nawet  20 godzin na dobę. Różne rasy psów, także mogą mieć różne wymagania dotyczące ilości snu. Niektóre bardzo duże rasy psów, jak nowofundlandy,  bernardyny i mastify, często spędzają na drzemaniu znaczącą część życia - aż do szesnastu lub nawet osiemnastu godzin dziennie. Psy śpią więcej niż ludzie, ale budzą się częściej - zależy to od poziomu aktywności. Pies domowy śpi więcej niż pracujący- polujący, trenujący czy pasterski . Psy dostosowują swój rytm snu tak, że mogą się obudzić, gdy jest coś do zrobienia, a śpią przez resztę czasu. Dzisiejszy typowy pies towarzyszący czasami śpi z nudów. Jeśli zapewnisz zwierzęciu dużo stymulacji w ciągu dnia - w formie spacerów, zabawek edukacyjnych czy innego psa-towarzysza spowodujesz, że w ciągu dnia będzie bardziej aktywny, a w nocy pójdzie posłusznie spać.

Jak wytresować kota?

      Czy kota można wytresować? Odpowiedź brzmi - tak. Ale szkolenie kota  to nie szkolenie psa. Większość psów chętnie wykonuje polecenia, aby zadowolić właściciela lub otrzymać nagrodę. Koty, w przeciwieństwie do psów, nie są zainteresowane "uszczęśliwieniem" właściciela, jednak tak jak psy chcą być nagradzane. Chcąc wytresować kota musisz wiedzieć kiedy  jest głodny - jest to najlepszy moment, aby rozpocząć trening . Podczas pracy ze zwierzęciem możesz użyć nawet całego jego zwykłego posiłku, jeśli zachodzi taka potrzeba. Zawsze głaszcz i chwal kota podczas szkolenia - gdy zachowanie zostanie utrwalone, będziesz mógł używać tych sposobów nagradzania zamiast jedzenia.
     Większość ludzi jest  zaskoczena, widząc wyszkolonego kota, ponieważ większość właścicieli tych zwierząt nie decyduje się na zainwestowanie swojego czasu i wysiłku w trening zwierzaka. Istnieje także możliwość, że "wytresowany" kot będzie myślał, że to on wyszkolił Ciebie.

Jakie jedzenie dla ludzi szkodzi zwierzętom?

Niektóre pokarmy mogą być niebezpieczne dla Twojego pupila, powodując różne objawy. Ludzkie  jedzenie może zawierać składniki trujące dla zwierząt lub stanowić zagrożenie ze względu na  sposób przygotowania, przechowywania lub higieny. Poniżej zamieszczam pokarmy, których podanie najczęściej jest przyczyną objawów chorobowych.
- jedzenie pikantne i mocno przyprawione ( ostre sosy, większość kiełbas, wędlin, resztki z obiadu, zupy) - podanie nawet niewielkiej ilości takiego pokarmu może doprowadzić do wymiotów, silnej biegunki, a nawet krwotocznego zapalenia jelit
- jedzenie zepsute, nadpsute, spleśniałe - objawy są podobne jak wyżej, dodatkowo mogą wystąpić zaburzenia nerwowe, oddechowe i krążeniowe.  Należy pamiętać, że pleśni wytwarzają toksyny, które obecne są w całym zepsutym produkcie
- jedzenie zimne, zamrożone lub częściowo zamrożone - powoduje podrażnienia przewodu pokarmowego, niestrawność, zapalenia gardła
- tłuszcz lub tłuste potrawy - tego rodzaju pokarm długo zalega w żołądku powodując wymioty, niestrawość lub biegunkę tłuszczową 
- alkohol - etanol spożyty w nadmiarze jest toksyczny. Zwierzęta mają często znacząco mniejszą masę ciała niż ludzie więc mniejsza dawka alkoholu powoduje u nich zatrucie. Objawy mogą obejmować  zmiany w zachowaniu, podniecenie, depresję, zwiększone oddawanie moczu, spowolnienie częstości oddechów lub zatrzymanie akcji serca i śmierć. 
- jabłka, morele, wiśnie, brzoskwinie i śliwki - spożycie  łodyg, nasion i liści tych roślin może być szkodliwe z powodu zawartego w nich cyjanku. Objawami  zatrucia są lęk, rozszerzone źrenice, trudności w oddychaniu, drgawki. 
- awokado - liście, owoce, kora i nasiona awokado są toksyczne. Substancją trującą jest w persin. Objawami zatrucia są trudności z oddychaniem, ból brzucha,  płyn w klatce piersiowej, brzuchu i osierdziu, zaburzenia pracy serca.
- proszek do pieczenia i soda oczyszczona -  Spożycie dużych ilości sody oczyszczonej lub proszku do pieczenia może prowadzić do zaburzeń elektrolitowych (niski poziom potasu,  wapnia i / lub wysoki sodu), zastoinowej niewydolność serca lub skurczy mięśniowych. 
- czekolada -   oprócz  wysokiej zawartości tłuszczu, zawiera kofeinę i teobrominę. Te dwa związki są stymulatorami systemu nerwowego i mogą być toksyczne dla zwierząt. Zawartość kofeiny i teobrominy jest różna w zależności od typu czekolady - czekolada gorzka lub ziarna kakaowca mają najwyższe stężenia. Wysoka zawartość tłuszczu w czekoladzie może spowodować wymioty i  biegunkę.  Teobromina i kofeina powodują  niepokój, nadpobudliwość, drżenia mięśni, zwiększone oddawanie moczu, duszność. Tętno i poziom ciśnienia krwi są podwyższone, w ciężkich przypadkach mogą wystąpić objawy padaczkowe.

Jak przekonać kota do transportera?

Postępowanie, mające na celu zachęcenie kota do korzystania z transportera, powinno doprowadzić do samodzielnego, nieprzymuszanego wchodzenia i wychodzenia kota z transportera. Aby osiągnąć ten cel należy postępować według poniższych wskazówek:
- wybierz odpowiedzi rodzaj transportera, dostosowany do potrzeb Twoich i kota http://zooakademia.blogspot.com/2013/01/jak-wybrac-transporter.html
- spraw aby transporter był znanym, przyjaznym elementem normalnego otoczenia kota - postaw go w pokoju, w którym zwierzę zwykle przebywa
- umieszczenie transportera w miejscu nasłonecznionym także może pomóc zachęcić kota do korzystania z niego
- włóż do transportera znany kotu miękki koc, poduszkę, coś co posiada zapach kota lub Twój własny
- umieść w transporterze ulubione zabawki kota, smakołyki, przysmaki, aby zachęcić go do samodzielnego wejścia do środka, powtarzaj tę czynność w domu, gdy nie musisz nigdzie zabrać zwierzęcia
- baw się z kotem blisko transportera, zachęcaj kota do skakania na niego i wchodzenia do środka w czasie zabawy
- może upłynąć wiele czasu zanim kot zacznie korzystać z transportera, zachowaj cierpliwość i zawsze nagradzaj pożądane zachowania
- jeśli nic nie pomaga zastanów się nad zmianą transportera na inny
 

Kiedy zwierzę staje się seniorem?

Starzenie się powoduje utratę równowagi wewnętrznej organizmu, co zwiększa ryzyko wystąpienia chorób. Prowadzi do upośledzenia funkcjonowania komórek, tkanek, narządów i układów, a w końcu do śmierci. Proces starzenia się psów różnych ras zaczyna się w innym wieku. Ogólnie mozna przyjąć, że psy ras małych i miniaturowych zaczynają się starzeć później niż ras dużych i olbrzymich. I tak za wiek geriatryczny ( seniora) mozna uznać:
1. psy małe/miniaturowe - do 10 kg- 10 lat
2. psy średnie - 11-25 kg - 9 lat
3. psy duże - 26-45 kg - 8 lat
4. psy olbrzymie - > 45 kg - 7 lat
Za koty seniory można natomiast uznać zwierzęta powyżej 8-9 roku życia. Zewnętrznych objawów starzenia się jest wiele np. pojawienie się siwych włosów, zaćma, utrata masy ciała, pogorszenie wzroku, słuchu. Pierwsze zmiany związane z rozwojem chorób geriatrycznych pojawiają się zwykle we krwi, dlatego ważne jest aby u zwierzęcia-seniora profilaktycznie badać krew co 6 msc. Pamiętać należy także o regularnym odrobaczaniu i szczepieniu na choroby zakaźne, ponieważ w starszym wieku spada odporność, zwiększa się ryzyko infekcji, podatność na choroby,
a część schorzeń może przebiegać atypowo utrudniając postawienie diagnozy.

Dlaczego karanie psa nie działa?

Oduczanie psa niepożądanego zachowania za pomocą kar często nie skutkuje, a nawet może pogłębić problem lub doprowadzić do lęku przed właścicielem czy wyzwolić agresję u zwierzęcia. Kara odniesie zamierzony skutek tylko wtedy, gdy będą spełnione  warunki:
1. Karę zastosujemy za każdym razem, gdy pojawi się niepożądane zachowanie ( jeśli pies robi coś, czego chcemy go oduczyć również kiedy jesteśmy nieobecni, karanie nie przyniesie efektu)
2. Karę wymierzymy w ciągu 1-2 sekund po niepożądanym zachowaniu
3. Kara jest dla psa bardziej nieprzyjemna niż korzyści płynące z danego zachowania
4. Kara nie budzi u zwierzęcia lęku ani nie wywołuje agresji
Jak widać skuteczne karanie jest trudne a często niemożliwe do wykonania, wymaga zaangażowania w szkolenie wszystkich członków rodziny a czasem może spowodować pojawienie się innego problemu behawioralnego. Skuteczniejsze i łatwiejsze do wykonania jest :
1. unikanie wykazywania przez psa zachowań niepożądanych ( poprzez unikanie sytuacji lub bodźców je wywołujących)
2. szkolenie pozytywne, czyli nagradzanie zachowań prawidłowych
3. przeciwwarunkowanie - praca z psem w warunkach, w których zwykle przejawia zachowanie niepożądane
Za pomocą kary można pokazać psu, którego jego zachowania nie akceptujemy, natomiast nie można go nauczyć zachowań i reacji przez nas pożądanych. Jeśli pies od dłuższego czasu przejawia niewłaściwe zachowanie, jego korekta często wymaga wiele pracy, zaangażowania oraz czasu. Jeśli czujesz, że nie radzisz sobie ze szkoleniem psa skonsultuj się z lekarzem weterynarii lub behawiorystą, który przygotuje specjalny plan modyfikacji zachowania i poinstuuje Cię jak prawidłowo pracować z psem.

Atak duszności u psa rasy brachycefalicznej

Syndrom brachycefaliczny występuje u psów z krótkim pyskiem tj. bokserów, buldogów, pekińczyków, shi-tzu, boston terrierów oraz rzadko u kotów (np. rasy himalajskiej, persów). Jest to zespół zaburzeń anatomicznych  w obrębie górnych dróg oddechowych, utrudniających swobodny przepływ powietrza. Do objawów należą: duszność, problemy z wdechem, głośne sapanie, chrapanie, szybkie męczenie się, sinica, omdlenia, bezdech podczas snu, wymioty. Objawy zwykle nasilają się z wiekiem, gry pies jest narażony na działanie wysokiej temperatury, stresu, wysiłku fizycznego. Większość z wad anatomicznych składających się na syndrom brachycefaliczny można skorygować chirurgicznie. Zabieg najlepiej jest przeprowadzić u młodego zwierzęcia, aby zapobiec pogłębianiu się zaburzeń z wiekiem. Jeśli Twój pupil narażony jest na ataki duszności z powodu syndromu brachycefalicznego oto kilka wskazówek jak im zapobiegać i jak udzielić zwierzęciu pierwszej pomocy.

- unikaj sytuacji stresujących psa lub wywołujących u niego nadmierne podniecenie

- zamiast obroży stosuj szelki 

- zawsze  zapewnij psu dostęp do świeżej wody ( idąc gdzieś z psem zabierz ze sobą butelkę z wodą i miskę)

- latem nie narażaj psa na przegrzanie - zapewnij mu cień, możesz polewać go chłodną wodą lub umożliwić kąpiel, 

- unikaj długich podróży samochodem ze zwierzęciem, zwłaszcza latem, 

- jeśli musisz zabrać ze sobą zwierzę w podróż często rób postoje, podawaj psu wodę do picia

- jeśli pies ma atak duszności :

* zapewnij mu dostęp do świeżego powietrza, możesz otworzyć okno, wachlować psa gazetą

* możesz spryskać gardło psa wodą ze spryskiwacza

* u psów z wydłużonym podniebieniem miękkim może pomóc ułożenie psa na boku

* postaraj się uspokoić psa, zapewnij mu ciche, ciemne otoczenie, ogranicz liczbę bodźców zwłaszcza stresujących lub podniecających zwierzę

* jeśli przyczyną jest udar cieplny polewaj psa chłodną wodą

* skontaktuj się z lekarzem weterynarii

 

Co zawierają szampony dla zwierząt?

Szampon powinien być dobrany dla konkretnego zwierzęcia w zależności od potrzeb. Dotyczy to zwłaszcza szamponów leczniczych, stosowanych w poszczególnych chorobach dermatologicznych. Przy wyborze odpowiedniego szamponu dla zwierzęcia warto przeczytać etykietę, zapoznać się ze składem szamponu lub poprosić o poradę lekarza weterynarii lub personel pomocniczy. Poniżej zamieszczam zestawienie składników najczęściej obecnych w szamponach dla psów i kotów, wraz z ich działaniem i zastosowaniem.

aloes - działa łagodnie przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie
chlorheksydyna, jodopowidon, kwas borny, octowy, laktoferryna, glukonian cynku, jodek potasu, lizozym, laktoperoksydaza - działają  przeciwdrobnoustrojowo ( na  bakterie, wirusy, grzyby)
ketokonazol, mikonazol - działają  przeciwgrzybiczo
difenhydramina - działa przeciwświądowo
dziegieć - silnie odtłuszcza, działa przeciwłojotokowo, wysusza, UWAGA - toksyczny dla kotów
hydrokortyzon -  działa przeciwzapalnie i przeciwświądowo
L-ramnoza - działa przeciwalergicznie, przeciwdziała penetracji alergenów
mentol - działa łagodnie przeciwświądowo
mleczan etylu - działa przeciwbakteryjnie, obniża pH skóry, odtłuszczająco, przeciwłojotokowo, odblokowuje pory, skuteczny w przypadku łojotoku suchego oraz zaskórników
nadtlenek benzoilu - działa przeciwbakteryjnie, odtłuszczająco, przeciwłojotokowo, odblokowuje pory, skuteczny w przypadku łojotoku tłustego oraz zaskórników, wysusza
olejek z drzewa herbacianego - działa przeciwzapalnie i przeciwdrobnoustrojowo, może powodować zatrucia przy nadmiernym stosowaniu
płatki owsiane - działają łagodnie przeciwświądowo
pramoksyna - działa przeciwświądowo, znieczulająco
salicylan sodu, glukonian cynku, pirydoksyna, siarczek selenu - działają przeciwłojotokowo i odtłuszczająco
siarka, kwas salicylowy - działają przeciwłojotokowo, na łojotok suchy, przeciwgrzybiczo i przeciwbakteryjnie
gliceryna, glikol propylenowy, mocznik, kwas mlekowy, lanolina, olejki, parafina, woski - substancje nawilżające
triklosan - działa przeciwbakteryjnie
związki srebra - działają przeciwdrobnoustrojowo, koagulacyjnie, stymulują proces gojenia
chitozan - wspomaga proces gojenia się skóry

Szok anafilaktyczny - co robić?

Ogólna anafilaksja lud reakcja nadwrażliwości to ostry zagrażający życiu stan. Pokrzywka ( tworzenie się bąbli i świąd) i obrzęk naczynioruchowy ( obrzęk skóry i tkanki podskórnej) to miejscowe objawy wczesnej nadwrażliwości. Do innych objawów reakcji anafilaktycznej należą : biegunka,  wymioty, trudności w oddychaniu, podwyższenie temperatury ciała, podniecenie lub  utrata przytomności, słabe tętno.Objawy pojawiają się zwykle w ciągu kilku minut po kontakcie z czynnikiem wywołującym, czasem mogą być opóźnione do kilku godzin. Do najczęstszych przyczyn anafilaksji należą : ukąszenia owadów, gadów, reakcje na szczepionki, leki, krew i inne alergeny.
Jeśli zauważysz u swojego zwierzęcia objawy reakcji nadwrażliwości niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem weterynarii. W międzyczasie możesz:
- podać zwierzęciu środek antyhistaminowy ( jeśli jest przytomne i nie ma problemów z oddychaniem)  w dawce 2-5mg na kg masy ciała
- przy pokrzywce w celu złagodzenia objawów świądu możesz wykąpać zwierzę w chłodnej wodzie. Zabieg powinien trwać ok 10-20 minut. Do wody możesz dodać mąkę owsianą lub płatki owsiane, które mają właściwości łagodzące podrażnienia skóry ( przy kontakcie skóry z alergenem)
- zapewnij zwierzęciu łatwy dostęp do świeżego powietrza ( otwórz okno, wachluj je gazetą)
- jeśli zwierzę przestało oddychać  przygotuj się do przeprowadzenia sztucznego oddychania lub masażu serca
- jeśli Twoje zwierzę reaguje szokiem anafilaktycznym na kontakt z jakimś alergenem ( leki, jad owadów) zapytaj swojego lekarza weterynarii o przepisanie tzw Epipena - w chwili zagrożenia życia sam będziesz mu mógł podać epinefrynę, co zwiększy szanse przeżycia zwierzęcia zanim znajdziesz fachową pomoc.
Wskazówki jak przeprowadzić sztuczne oddychanie i masaż serca znajdziesz na kursie http://www.pieskotpierwszapomoc.interkursy.pl/

Co robić gdy zwierzę ma grzybicę skórną ?

Dermatofitoza to grzybica dotycząca łodygi włosa i warstwy rogowej skóry. Występuje dosyć powszechnie u  psów i kotów, szczególnie młodych, starych, chorych i osłabionych. Może być zlokalizowana, wieloogniskowa lub uogólniona. U psów a zwłaszcza kotów występuje także bezobjawowe nosicielstwo grzybicy. Diagnoza u zwierzęcia powinna być postawiona na podstawie badania mikroskopowego skóry i włosów lub hodowli w kierunku grzybów. Leczenie pod okiem lekarza weterynarii jest często długotrwałe i problemowe. Należy pamiętać, że grzybica to tzw. zoonoza, czyli choroba odzwierzęca. Poniżej zamieszczam kilka wskazówek jak zabezpieczyć siebie i inne zwierzęta domowe przed zarażeniem grzybicą.
- postępuj dokładnie wg wskazówek lekarza weterynarii dotyczących leczenia chorego zwierzęcia/ zwierząt
- zabiegi pielęgnacyjne ( nanoszenie preparatów miejscowych, strzyżenie, kąpanie) wykonuj w jednorazowych rękawiczkach
- okolicę zmienionych miejsc najlepiej jest przystrzyc,  tak aby była szansa kontaktu preparatu ze zmianą
 - jeśli zmiany są na całym ciele a pies/kot ma gęstą sierść najlepiej skrócić włos na całym ciele( jednak niektórzy dermatolodzy twierdzą, że strzyżenie sprzyja rozprzestrzenianiu zmian i zanieczyszcza środowisko)
- wszystkie zwierzęta powinny być zdiagnozowane i leczone ( także bezobjawowi nosiciele)
- zwierzęta zdrowe, narażone na zakażenie należy profilaktycznie zaszczepić lub kąpać raz w tygodniu w szamponie przeciwgrzybiczym
-  korzystne jest także podawanie leków stymulujących odporność wszystkim zwierzętom
- środowisko ( dom, posłania) należy dokładnie czyścić i dezynfekować min raz w tygodniu np preparatem z enilkonazolem lub wybielaczem chlorowym rozcieńczonym 10:1

Agresja między kotami po powrocie od weterynarza

Kot w czasie wizyty w gabinecie weterynaryjnym nabywa przede wszystkim obcy zapach nieznany innym kotom. Czasem także ma na sobie obcy materiał - maść, opatrunek. Inne koty mogą przez to nie rozpoznawać wracającego do domu kota lub uznać powyższe zmiany za zagrożenie i zareagować agresją. Dotyczy to zwłaszcza zwierząt długo przebywających poza domem np które wymagały leczenia szpitalnego. Również niektóre leki mogą częściowo zmieniać zapach zwierzęcia. Jeśli dotyczy Cię powyższy problem  zamieszczam kilka rad dotyczących ograniczenia agresji po powrocie chorego kota do domu.
- udając się na wizytę do lekarza weterynarii włóż do transportera koc lub inny przedmiot "pachnący domem", zmniejszy to stres zwierzęcia związany z podróżą a także pomoże mu odzyskać "normalny" zapach po wizycie
- po wizycie lub odbiorze kota ze szpitala możesz go wyczesać grzebieniem, którego zwykle używasz do pielęgnacji zwierząt
- możesz zastosować preparaty z kocimi feromonami kojącymi w spreyu w transporterze i domu
- pozostaw powracającego kota w transporterze i obserwuj reakcję innych zwierząt przez ok 15 min,
- jeśli nie widzisz oznak agresji otwórz transporter i pozwól kotu wyjść z niego kiedy będzie na to gotowy
- obserwuj zachowanie kotów - jeśli zauważysz oznaki agresji postaraj się odwrócić uwagę kotów, unikaj dotykania kotów - mogą zaatakować nawet właściciela

-nie zachęcaj i nie zmuszaj zwierząt do wzajemnej integracji, kontaktu, nie karm ich razem, daj im czas na oswojenie się z sytuacją
- możesz umieścić powracającego kota w osobnym pokoju ( z kuwetą i miską) na min 24 godz, do czasu aż koty będą spokojne widząc siebie po obu stronach drzwi
- czasem może pomóc zabranie obu kotów do obcego miejsca, gdzie nabędą ten sam zapach
- jeśli powyższe metody nie odnoszą skutku, skontaktuj się z behawiorystą lub lekarzem weterynarii

Jak wybrać transporter?

Odpowiedni transporter powinien zapewnić bezpieczeństwo zarówno kotu, właścicielowi jak i lekarzowi weterynarii, groomerowi lub innej obcej dla zwierzęcia osobie. Również zwierzę ( zwłaszcza niewychodzący kot) czuje się bezpieczniej poprzez ukrycie w małym pojemniku. Transporter powinien być wytrzymały, bezpieczny oraz stabilny dla zwierzęcia, łatwy do noszenia przez właściciela oraz cichy podczas otwierania.. Niektóre zwierzęta w czasie podróży lubią wyglądać na zewnątrz, natomiast inne są mniej zaniepokojone, gdy nie mają kontaktu z otoczeniem. Konstrukcja transportera powinna pozwalać na łatwe wyjęcie zwierzaka, jeśli nie chce wyjść samodzielnie lub powinna umożliwiać np zbadanie pupila wewnątrz kontenera. Umożliwiają to transportery z odpinana górna częścią lub zasuwane na suwak ( zamek błyskawiczny mniej hałasuje podczas odpinania co dodatkowo redukuje stres zwierzęcia przy wyjmowaniu go z kontenera). Należy pamiętać także, że transporter powinien być odpowiednio duży - czyli umożliwiać zwierzęciu wybranie komfortowej dla siebie pozycji i swobodny obrót wewnątrz kontenera. Polecam taki jak na zdjęciu transporter zapinany na suwak.