Szok anafilaktyczny - co robić?

Ogólna anafilaksja lud reakcja nadwrażliwości to ostry zagrażający życiu stan. Pokrzywka ( tworzenie się bąbli i świąd) i obrzęk naczynioruchowy ( obrzęk skóry i tkanki podskórnej) to miejscowe objawy wczesnej nadwrażliwości. Do innych objawów reakcji anafilaktycznej należą : biegunka,  wymioty, trudności w oddychaniu, podwyższenie temperatury ciała, podniecenie lub  utrata przytomności, słabe tętno.Objawy pojawiają się zwykle w ciągu kilku minut po kontakcie z czynnikiem wywołującym, czasem mogą być opóźnione do kilku godzin. Do najczęstszych przyczyn anafilaksji należą : ukąszenia owadów, gadów, reakcje na szczepionki, leki, krew i inne alergeny.
Jeśli zauważysz u swojego zwierzęcia objawy reakcji nadwrażliwości niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem weterynarii. W międzyczasie możesz:
- podać zwierzęciu środek antyhistaminowy ( jeśli jest przytomne i nie ma problemów z oddychaniem)  w dawce 2-5mg na kg masy ciała
- przy pokrzywce w celu złagodzenia objawów świądu możesz wykąpać zwierzę w chłodnej wodzie. Zabieg powinien trwać ok 10-20 minut. Do wody możesz dodać mąkę owsianą lub płatki owsiane, które mają właściwości łagodzące podrażnienia skóry ( przy kontakcie skóry z alergenem)
- zapewnij zwierzęciu łatwy dostęp do świeżego powietrza ( otwórz okno, wachluj je gazetą)
- jeśli zwierzę przestało oddychać  przygotuj się do przeprowadzenia sztucznego oddychania lub masażu serca
- jeśli Twoje zwierzę reaguje szokiem anafilaktycznym na kontakt z jakimś alergenem ( leki, jad owadów) zapytaj swojego lekarza weterynarii o przepisanie tzw Epipena - w chwili zagrożenia życia sam będziesz mu mógł podać epinefrynę, co zwiększy szanse przeżycia zwierzęcia zanim znajdziesz fachową pomoc.
Wskazówki jak przeprowadzić sztuczne oddychanie i masaż serca znajdziesz na kursie http://www.pieskotpierwszapomoc.interkursy.pl/

Co robić gdy zwierzę ma grzybicę skórną ?

Dermatofitoza to grzybica dotycząca łodygi włosa i warstwy rogowej skóry. Występuje dosyć powszechnie u  psów i kotów, szczególnie młodych, starych, chorych i osłabionych. Może być zlokalizowana, wieloogniskowa lub uogólniona. U psów a zwłaszcza kotów występuje także bezobjawowe nosicielstwo grzybicy. Diagnoza u zwierzęcia powinna być postawiona na podstawie badania mikroskopowego skóry i włosów lub hodowli w kierunku grzybów. Leczenie pod okiem lekarza weterynarii jest często długotrwałe i problemowe. Należy pamiętać, że grzybica to tzw. zoonoza, czyli choroba odzwierzęca. Poniżej zamieszczam kilka wskazówek jak zabezpieczyć siebie i inne zwierzęta domowe przed zarażeniem grzybicą.
- postępuj dokładnie wg wskazówek lekarza weterynarii dotyczących leczenia chorego zwierzęcia/ zwierząt
- zabiegi pielęgnacyjne ( nanoszenie preparatów miejscowych, strzyżenie, kąpanie) wykonuj w jednorazowych rękawiczkach
- okolicę zmienionych miejsc najlepiej jest przystrzyc,  tak aby była szansa kontaktu preparatu ze zmianą
 - jeśli zmiany są na całym ciele a pies/kot ma gęstą sierść najlepiej skrócić włos na całym ciele( jednak niektórzy dermatolodzy twierdzą, że strzyżenie sprzyja rozprzestrzenianiu zmian i zanieczyszcza środowisko)
- wszystkie zwierzęta powinny być zdiagnozowane i leczone ( także bezobjawowi nosiciele)
- zwierzęta zdrowe, narażone na zakażenie należy profilaktycznie zaszczepić lub kąpać raz w tygodniu w szamponie przeciwgrzybiczym
-  korzystne jest także podawanie leków stymulujących odporność wszystkim zwierzętom
- środowisko ( dom, posłania) należy dokładnie czyścić i dezynfekować min raz w tygodniu np preparatem z enilkonazolem lub wybielaczem chlorowym rozcieńczonym 10:1

Agresja między kotami po powrocie od weterynarza

Kot w czasie wizyty w gabinecie weterynaryjnym nabywa przede wszystkim obcy zapach nieznany innym kotom. Czasem także ma na sobie obcy materiał - maść, opatrunek. Inne koty mogą przez to nie rozpoznawać wracającego do domu kota lub uznać powyższe zmiany za zagrożenie i zareagować agresją. Dotyczy to zwłaszcza zwierząt długo przebywających poza domem np które wymagały leczenia szpitalnego. Również niektóre leki mogą częściowo zmieniać zapach zwierzęcia. Jeśli dotyczy Cię powyższy problem  zamieszczam kilka rad dotyczących ograniczenia agresji po powrocie chorego kota do domu.
- udając się na wizytę do lekarza weterynarii włóż do transportera koc lub inny przedmiot "pachnący domem", zmniejszy to stres zwierzęcia związany z podróżą a także pomoże mu odzyskać "normalny" zapach po wizycie
- po wizycie lub odbiorze kota ze szpitala możesz go wyczesać grzebieniem, którego zwykle używasz do pielęgnacji zwierząt
- możesz zastosować preparaty z kocimi feromonami kojącymi w spreyu w transporterze i domu
- pozostaw powracającego kota w transporterze i obserwuj reakcję innych zwierząt przez ok 15 min,
- jeśli nie widzisz oznak agresji otwórz transporter i pozwól kotu wyjść z niego kiedy będzie na to gotowy
- obserwuj zachowanie kotów - jeśli zauważysz oznaki agresji postaraj się odwrócić uwagę kotów, unikaj dotykania kotów - mogą zaatakować nawet właściciela

-nie zachęcaj i nie zmuszaj zwierząt do wzajemnej integracji, kontaktu, nie karm ich razem, daj im czas na oswojenie się z sytuacją
- możesz umieścić powracającego kota w osobnym pokoju ( z kuwetą i miską) na min 24 godz, do czasu aż koty będą spokojne widząc siebie po obu stronach drzwi
- czasem może pomóc zabranie obu kotów do obcego miejsca, gdzie nabędą ten sam zapach
- jeśli powyższe metody nie odnoszą skutku, skontaktuj się z behawiorystą lub lekarzem weterynarii

Jak wybrać transporter?

Odpowiedni transporter powinien zapewnić bezpieczeństwo zarówno kotu, właścicielowi jak i lekarzowi weterynarii, groomerowi lub innej obcej dla zwierzęcia osobie. Również zwierzę ( zwłaszcza niewychodzący kot) czuje się bezpieczniej poprzez ukrycie w małym pojemniku. Transporter powinien być wytrzymały, bezpieczny oraz stabilny dla zwierzęcia, łatwy do noszenia przez właściciela oraz cichy podczas otwierania.. Niektóre zwierzęta w czasie podróży lubią wyglądać na zewnątrz, natomiast inne są mniej zaniepokojone, gdy nie mają kontaktu z otoczeniem. Konstrukcja transportera powinna pozwalać na łatwe wyjęcie zwierzaka, jeśli nie chce wyjść samodzielnie lub powinna umożliwiać np zbadanie pupila wewnątrz kontenera. Umożliwiają to transportery z odpinana górna częścią lub zasuwane na suwak ( zamek błyskawiczny mniej hałasuje podczas odpinania co dodatkowo redukuje stres zwierzęcia przy wyjmowaniu go z kontenera). Należy pamiętać także, że transporter powinien być odpowiednio duży - czyli umożliwiać zwierzęciu wybranie komfortowej dla siebie pozycji i swobodny obrót wewnątrz kontenera. Polecam taki jak na zdjęciu transporter zapinany na suwak.